این پژوهش به منظور بررسی اثر بخشی روش «درمان کنترل هراس» در درمان بیماران مبتلا به اختلال هراس با یا بدون گذر هراسی انجام شده است. بدین منظور چهار بیمار مبتلا به اختلال هراس با یا بدون گذر هراسی که بر اساس نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شده بودند، در یک طرح شبه تجربی تک موردی از نوع حالت اولیه چند گانه مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. افراد مبتلا به اختلال هراس در سه مرحله خط پایه، جلسه چهارم و جلسه آخر درمان و آزمودنی مبتلا به اختلال هراس همراه با گذر هراسی در چهار مرحله خط پایه، جلسه چهارم، جلسه هشتم و جلسه آخر درمان با پرسشنامه احساسات بدنی (BSQ)، شناخت های گذر هراسی (ACQ) و مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس (DASS-21) و با ثبت تعداد و شدت حملات هراس مورد ارزشیابی قرار گرفتند. نتایج کلی بدست آمده از پژوهش حاضر نشان می دهد، روش «درمان کنترل هراس» در کاهش علایم چهار بیمار شرکت کننده در پژوهش حاضر شامل ترس از احساسات بدنی، شناختهای گذر هراسی، اضطراب، تعداد و شدت حملات هراس، اثر بخش بوده است.

زمینه و هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی درمان رفتاری - فراشناختی برمیزان باورهای هراس بیماران زن مبتلا به هراس (پانیک) طراحی گردیده است.مواد و روش ها: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی است. نمونه شامل 24 بیمار زن با تشخیص اختلال هراس بودکه از میان 76 بیمار مبتلا به هراس مراجعه کننده به مراکز روان پزشکی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد قرار داده شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه باورهای هراس گرینبرگ استفاده شد که در پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری توسط افراد تکمیل گردید. درمان رفتاری - فراشناختی طی هشت جلسه بر روی گروه آزمایش انجام گرفت و گروه شاهد ضمن دریافت درمان های متداول پزشکی جهت درمان  روان شناختی در لیست انتظار قرار گرفت.یافته ها: بر اساس نتایج تحلیل کواریانس، میانگین نمرات باورهای هراس درگروه آزمایش به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد کاهش پیداکرده است (P<0.05).نتیجه گیری: بیماران زنی که تحت درمان رفتاری- فراشناختی قرار گرفتند نمره باورهای هراس پایین تری نسبت به گروه شاهد داشتند. بنابراین، نتایج حاکی از این است که این درمان باعث کاهش باورهای هراس بیماران زن مبتلا می شود.

پیشینه و هدف: جراحی آب مروارید شایع ترین عمل داخل چشمی است و پارگی کپسول خلفی ((PCT)) به عنوان یک عارضه شایع و خطیر در جراحی آب مروارید مطرح می باشد. تشخیص به موقع و برخورد سیستماتیک و صحیح با این عارضه برای جلوگیری از عوارض به دست آمدن دید بهتر در بیمار، الزامی است. هدف این مطالعه تعیین و ارایه روش های صحیح تشخیص، درمان و پیش گیری از پارگی کپسول خلفی می باشد. روش کار: برای نگارش این مقاله مروری تحلیلی، با مراجعه به مدلاین و با استفاده از واژه های کلیدی Cataract surgery, Complications of phacoemulcification, Posterior capsule, Posterior capsule tear ؛ همه مقالاتی که از سال 1963 تا پایان سال 2001 میلادی منتشر شده بودند استخراج شدند و پس از خلاصه برداری و طبقه بندی یافته ها، همراه با سایر منابع موجود، مورد نقد و بررسی قرار گرفتند و در نهایت به ارایه نظر اقدام شد. یافته ها و نتیجه گیری: تعداد 64 مقاله واجد شرایط و نیز 7 کتاب مرجع مورد مطالعه قرار گرفتند و دیده شد که پارگی کپسول خلفی در هر مرحله ای از جراحی آب مروارید می تواند روی دهد. درمان مرسوم این عارضه شامل جلوگیری از بزرگ تر شدن پارگی کپسول و مخلوط شدن مواد عدسی با زجاجیه و در صورت نیاز، ویترکتومی قدامی با استفاده از روش خشک (dry technique) یا ویترکتومی bimanual می باشد. در صورت تشخیص سریع و به موقع و استفاده از روش خشک، نتیجه بینایی مشابه بیماران بدون عارضه می باشد. اگر پارگی کپسول خلفی در هنگام فیکو روی دهد، در صورت صلاحدید جراح جهت ادامه فیکو، بهتر است که فیکو را با میزان کم جریان مایع، واکیوم بالا و اولتراسوند پایین ادامه دهیم. افتادن هسته عدسی و یا تکه هایی از آن به داخل زجاجیه نیاز به ویترکتومی عمیق و استفاده از پرفلوروکربن توسط جراح با تجربه زجاجیه و شبکیه دارد. با وجود پارگی کپسول خلفی می توان لنز داخل چشمی را در سولکوس و یا اگر اندازه پارگی کوچک باشد، در داخل bag قرار داد. اگر پارگی کپسول خلفی بزرگ باشد و باقی مانده کپسول قدامی کافی نباشد می توان از لنز اتاق قدامی یا scleral fixated PCIOL استفاده کرد. در درجه اول باید با به کار بستن تمهیداتی از وقوع این عارضه پیش گیری نمود. بهترین اقدام در برخورد با این عارضه مهم، ارزیابی درست و درمان نظام مند می باشد. تشخیص به موقع آن همراه با درمان صحیح و کافی شامل ویترکتومی دقیق، انجام کپسولورکیس خلفی در صورت امکان، برداشتن هسته و تکه های کورتکس با استفاده از روش خشک همراه با حفظ کپسول در حد امکان و کارگذاری لنز داخل چشمی مناسب، بهترین نتیجه بینایی را برای بیمار در پی خواهد داشت.

مقدمه: درمان پذیرش و تعهد، یکی از درمان های رفتاری نسل سوم درزمینه درمان هراس اجتماعی است. این تحقیق به منظور بررسی اثربخشی درمان گروهی پذیرش و تعهد بر هراس اجتماعی دانشجویان انجام گرفته است.مواد و روش ها: این تحقیق از نوع مطالعات مداخله ای است. 24 دانشجوی مبتلا به اختلال هراس اجتماعی، بر اساس مصاحبه بالینی و پرسش نامه هراس و اضطراب اجتماعی از میان دانشجویان موسسه آموزش عالی شمال شهرستان آمل (دانشگاه شمال) انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند. درمان گروهی پذیرش و تعهد در 10 جلسه 90 دقیقه ای درمورد گروه مداخله انجام شد و گروه شاهد، درمانی دریافت نکرد. نمرات پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماهه بعد از دوره درمانی درمورد هر دو گروه، با روش تحلیل واریانس چندمتغیری و t مستقل مورد تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که در انتهای درمان، نمرات اضطراب اجتماعی گروه مداخله نسبت به گروه شاهد به طور معناداری کاهش یافته است (P<0.05) و این کاهش در مدت پیگیری یک ماه نیز تغییر معناداری نیافته است (P>0.05).نتیجه گیری: درمان گروهی پذیرش و تعهد، بر درمان اختلال اضطراب اجتماعی در میان دانشجویان موثر است.

مقدمه و هدف: هراس اجتماعی نوعی اختلال اضطرابی است که به عنوان ترس شدید و مزمن از موقعیت هایی که باعث تحقیر و خجالت زدگی می شود، توصیف شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله فراشناختی بر علایم هراس اجتماعی در بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش کارآزمایی بالینی در سال 1389 انجام شد. از بین بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی مراجعه کننده به کلینیک های روان شناختی شهر شیراز، 19 نفر به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون (10 نفر) و شاهد (9 نفر) تقسیم شدند. پس از اجرای پیش آزمون که با استفاده از پرسشنامه سنجش علایم هراس اجتماعی (SPSAQ) و مقیاس سنجش علایم ترس از ارزیابی منفی (FNE) به عمل آمد، گروه مداخله طی 8 جلسه هفتگی مورد درمان فراشناختی ولز قرار گرفتند، ولی گروه شاهد مداخله ای دریافت نکردند. پس آزمون و پیگیری 3 ماه بعد با همان ابزار انجام گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که درمان فراشناختی در کاهش علایم هراس اجتماعی در بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی گروه مداخله تاثیر معنی داری دارد (p£0.001).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه بر ارتقای مهارت های انطباقی کارآمد و انعطاف پذیر از طریق فرآیندهای فراشناختی و تاثیر آن در کاهش علایم هراس اجتماعی در بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی تاکید می نماید.

هراس را می توان مهمترین هدف در اقدامات تروریستی دانست. گرچه این اقدامات به صورت مستقیم و غیر مستقیم افراد بسیاری را می توانند از نظر جسمانی تحت تاثیر قرار دهند، با این حال با توجه به روانشناسی نهفته در این اقدامات، می توان هراس افکنی را هدف اساسی اقدامات تروریستی دانسته و ترور را تنها با توسل به ترس تعریف و توصیف کرد. پژوهش حاضر با رویکردی تحلیلی-توصیفی در پی بررسی اسن نکته است که این هدف با استفاده از ابزارهای روانی و تحریک قدرت انتزاع در افراد جان گرفته و با استفاده از ابزارهای ارتباط جمعی، که روز به روز به لطف پیشرفت تکنولوژی گسترده تر می شوند، همه گیر می شود. این ترس نهفته در اقدامات تروریستی از جهات بسیاری هم می تواند تروریستها را در رسیدن به اهدافشان یاری کند و هم می تواند دولت ها را در جلب اطاعت شهروندان کمک کند. از یک سو گروه های تروریستی از ابزار وحشت افکنی برای تاثیر بر دولت ها بهره می گیرند و از سوی دیگر دولت ها این امکان را دارند که به صورت واقعی یا به صورت ساختگی، احساسات افراد را در سایه ترس از تروریسم به بند بکشند و این میان آنچه قربانی بی رحم هراس است، امنیت افراد است و آنچه در عوض به آنها اعطا می شود حس ناخوشایند بی پناهی.

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی مداخله فراشناختی بر علایم اضطراب در بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون و پیگیری سه ماهه با گروه گواه انجام شد. از بین تمام بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی مراجعه کننده به مراکز روان شناختی شهر شیراز در سال 1389، 19 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10 نفر) و گواه (9 نفر) قرار گرفتند. پس از اجرای پیش آزمون که با استفاده از پرسشنامه سنجش علایم هراس اجتماعی (SPSAQ) (مشاوری، 1381) و پرسشنامه اضطراب بک (BAI) (1988) به عمل آمد، گروه تجربی طی 8 جلسه هفتگی تحت درمان فراشناختی ولز قرار گرفت، ولی گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. یافته های حاصل از تحلیل کواریانس چندمتغیره نشان داد که درمان فراشناختی در کاهش علایم اضطراب در بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی گروه آزمایش تاثیر معناداری دارد (P£0.001).

هدف این پژوهش ساخت و روایی سازی نرم افزار درمان مواجهه ای هراس از پرواز با فناوری واقعیت مجازی و اجرای مقدماتی بود. روش پژوهش از نوع روایی سنجی بود. جامعة آماری پژوهش در مرحله بررسی روایی محتوایی نرم افزار، کلیة روانشناسان متخصص درزمینة درمان فوبیا و متخصصان کامپیوتر و رسانه بودند که 9 نفر آن ها به عنوان نمونة پژوهش به صورت هدفمند انتخاب شدند. جامعة آماری در مرحله اجرای مقدماتی، کلیة افراد مبتلا به هراس از پرواز بودند که 10 نفر آن ها به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل دوربین فیلم برداری 360 درجه، نمایشگر واقعیت مجازی و پرسشنامة ترس از پرواز بود. به منظور سنجش روایی محتوایی، داده های حاصل از فرم پاسخگویی متخصصان تحلیل شد و ضریب توافق کاپا 78/0 به دست آمد که مناسب بود. نتایج تحلیل کوواریانس در مرحله اجرای مقدماتی نشان داد که نرم افزار فوق بر کاهش هراس از پرواز تأثیر معنادار داشته است (P < 0. 05).

مقدمه: هراس اجتماعی نوعی اختلال اضطرابی است که به عنوان ترس شدید و مزمن از موقعیت هایی که باعث تحقیر و خجالت زدگی می شود، توصیف شده است. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی مداخله فراشناختی بر علائم باورهای فراشناختی مثبت در مورد نگرانی و اعتمادشناختی پایین در بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی انجام شد.روش: این پژوهش تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری با گروه شاهد اجرا شد. از میان بیماران اختلال هراس اجتماعی مراجعه کننده به کلینیک های روان شناختی شهر شیراز در سال 1389، 19 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون (10 نفر) و شاهد (9 نفر) جایگزین شدند. پس از اجرای پیش آزمون که با استفاده از پرسشنامه سنجش علائم هراس اجتماعی و پرسشنامه فراشناخت به عمل آمد، گروه تجربی طی 8 جلسه هفتگی درمان فراشناختی ولز قرار گرفت. در حالیکه گروه شاهد مداخله دریافت نکرد. پس آزمون و پیگیری (3 ماه) با همان ابزار انجام گرفت.یافته ها: از آنجا که کسب نمره بیشتر در باورهای فراشناختی مثبت در مورد نگرانی و اعتمادشناختی پایین نشان از شدت این علائم در بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی دارد، میانگین این نمرات در گروه مداخله در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه شاهد به میزان معنی داری پایین تر بود. یافته های تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد که درمان فراشناختی در کاهش علائم باورهای فراشناختی مثبت در مورد نگرانی و اعتمادشناختی پایین در بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی گروه آزمایش تاثیر معناداری دارد.نتیجه گیری: این مداخله بر ارتقای مهارت های انطباقی کارآمد و انعطاف پذیر از طریق فرایندهای فراشناختی و تاثیر آن در کاهش علائم باورهای فراشناختی مثبت در مورد نگرانی و اعتمادشناختی پایین در بیماران مبتلا به اختلال هراس اجتماعی تاکید می نماید.